Çok şey aldı götürdü benden hayat son 10 yılda,yerine asla konamayacak şeyler,üniversiteyi kazandığımda benimleydi o duygular hepsini yavaş yavaş kaybettim,belki tamamen gitmediler ama dünyanın dört bir bucağında savruldular,her seferinde toparlarım sandım elimde olanlarla idare ederim diye düşündüm, onlarında avucumdan uçmasını seyrettim sonra.
Babaannem demişti her insana karşı olumlu bir önyargın olsun,her insanı önce dürüst doğru bir insan olarak düşün,sonradan hayat sana o insanın gerçek yüzünü elbet gösterecektir,ama asla bir insana karşı ilk başta tereddütün olmasın elimde kalan tek duygu bu işde ,bu önyargı,sanırım o benimle hep kalacak,ne kadar insan mı tanıdım bu önyargı sayesinde? onlarca.. Peki ne kadar yanıldım ve incildim en az 3 katı belki 5 ...
Çok fazla fedakarlık yaptım bazılarına, hastane kapılarında sabahladım düşünmeden hiçbir şey..sonra .. neyse
Kendi mutluluğumu her zaman dostlarımın mutluluğuyla eşit tuttum bazen daha da öteye koydum, güzel bir filmi asla yanlız seyretmek istemedim ve dostlarımı asla yanlız yolda bırakmadım,sevgililerimle asla yüksek sesle konuşmadım,onlarla aynı şeyi paylaşmasam bile bir gün bir tanesini kıracak bir söz söylemedim,elimden ne geliyorsa en iyisini yapmaya çalıştım,belki bazılarına yapamadım ama yapmadım değil yapamadım,hiç kimsenin benim gibi düşünmesini beklemeden yaptım bunları ,hiç bir şeyden mutsuz veya pişman değilim..
Ama bu süreçte kendimi yıprattım,o insanların suçu değildi,sadece benim suçumdu ,çoğu artık beni yolda görse tanımaz belki,birçoğuyla görüşmemiz mucizelere bağlı,bazıları beni kötü biliyor,bazıları ise adımı unuttu belki ama ben hepsini hatırlıyorum,çünkü hepsini deli gibi sevdim nasıl unuturum çünkü hepsinin bende bir parçası hep kaldı,hepsinin iyi veya kötü bir parçası kalbimde mıhlanmış durumda saklı.gün gelir karşıma çıkarlarsa bende bıraktıkları herşeyi onlara vermek üzere kalbimde kilitli....her yeni sayfa için bir arınma lazımdır eski düşünceleri boşaltmak ,
Çok fazla barutum kalmadı biliyorum,bütün umutlarımı bütün arzularımı bu kadınlarla kalbimde kilitledim sanki,kalbimin parçaları o kadar dağıldılarki tekrar toplayıp yerine koymaktansa kalan çalışır parçalarla yeniden başlamak gerek,bilmiyorum biraz zor olsa da kendime bunu yapmalıyım aynı şeyleri yaşamak istemiyorum,içimden bir his yaşayacağımı söylesede,hayır yaşamayacağım
gün gelecek belki mutluluğun şu yaşadığın haz değil o hazı gelecekte hissetmek olduğunu anlayacağım,gün gelecek herkes gerçeği bilecek ,hep iyi bir insan olmaya çalıştım ve devam edeceğim,ve dostlarımın ve kadınımın yanında onlar eğer düşerlerse onları tutmak için bekleyeceğim.....saat 3 ü 10 geçiyor yazarak sıkıntı atan bir insan olmadım hiç bir zaman ama biraz rahatladım,hiç düşünmeden hiç backspace kullanmadan ve ekrana bakmadan yazdım,bu yüzden saçma gelebilir kopukda olabilir yazı hatta kurt cobainin intihar notu kadar dağınıkta olabilir:) artık idare edin katarsis oluyor dostunuz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder